Dag 14, Vinh - HANOI!!! (300km)

Jammergenoeg te laat voor ontbijt, maar we hadden vanacht roomservice besteld en om 3 uur zaten we aan de soep, kip, patat en groente.
Maarja wij maar vanaf te kaart bestellen dan. Terug naar de kamer na het eten, maar waar zijn de sleutels van Rob zn motor nou weer.. Zoeken en zoeken en na een half uur eindelijk gevonden. Het regende kei en keihard en gingen opzoek naar een poncho. Eenmaal op de motor bleef alleen me trui droog r
En de rest alweer zeikesnat. Wij stoppen om effe te schuilen en iets anders te bedenken. Stoppen we precies bij iemand die nog 2 regenpakken had :) perfect! Na anderhalf uur rijden stoptte het gelukkig eindelijk met regenen. Op den duur werd het alweer een hele slechte weg, met een gemiddelde van 20km/h schoot het totaaal niet op. Toen het eenmaal donker werd stoptte rob zn licht er ook nog een mee! We hebben het laten fixen en na 20km weer kapot. Lekker is dat zeg! Na een tijdje achter me te hebben aangereden zat Rob er totaal doorheen omdat hij iedere keer van de weg schoot en in kuilen belandde die hij gewoon niet kon zien door zijn slechte licht. Hij zei, zo rij hij geen meter meer verder!!
We hadden het allebei koud, waren zwaar vermoeid en het was ook gewoon egt een hele gevaarlijke weg. Rob zei uit boosheid, zullen we dan ruilen? Rij jij op die van mij!
Omdat we eigenlijk allebei DOLGRAAG in Hanoi wilde zijn die avond ben ik op zijn motor gestapt en we hebben de rit voortgezet. Tot mijn grootste mazzel kwamen we geen kuilen of dat de weg opeens stopt meer tegen en de weg werd steeds beter! Zelfs lantaarnpalen!! Nou dat is hier EGT een luxe. We hebben weer geruild en bleven aftellen. Op de palen werd "Phãm Vân" aangegeven waarvan ik het idee kreeg dat dat Iets van binnenstad betekende. We zaten daar op een autobaan waar we helemaal niet eens mochten rijden. Ondertussen waren alle lichten van rob uitgevallen en deed alleen nog zijn knipperlicht het, welke niet eens meer knipperde maar constant aan bleef staan. We hebben vol gas kunnen geven en de kilometers telde snel af op de Phãm vàn paaltjes. We hebben deze weg een constante glimlach gehad want het finishlintje was in zicht! Stond alleen wel politie langs de weg dus alleen hun konden onze finish nog verstoren! Toen we eindelijk Hanoi binnen reden besefte we ons dat alle lange kilometers er eindelijk opzaten en we lekker droge kleren aan konden doen. Na even rondvragen kwamen we in het leuke gedeelte van Hanoi. Met een prachtig Hotel waar we nu inzitten. We checkten in in een regenpak onder de blubber en troep en we kwamen naar beneden met een strak pak helemaal netjes geschoren, haartjes gedaan. De receptionist zei gelijk oehh thats a big difference. haha. We stapte een taxi in en vroegen om phuong Tày thuc phãm, dat westers eten betekend.
Hij vroeg dit zinnetje aan zooveel mensen op straat dat we besloten hebben om hem per direct terug te rijden naar het hotel en zelf opzoek te gaan. Nog geen 10 meter vanaf ons hotel zit een kebab zaakie waar je alles kan halen, van spaghetti tot spareribs. We hebben gegeten en gelijk naar bed, was weer een zware dag maar HANOI IS GEHAALD!!